Magalaupe

maandag 28 mei 2018 - Strömstad - 305km

De zon schijnt, het weer is goed, na de “service” gaan we op zoek naar brood en diesel, niet noodzakelijk in dezelfde winkel. Onze eerste halte is in een ICA-maxi, een lelijke hypermarkt waar we een “italiaans” brood kopen. Het fruit en de groenten liggen verrimpeld uitgestald tussen plastieken rommel van 10kr. 

In een Q8 kopen we de diesel en we kunnen de autostrade op.

Tot Göteborg is het een eentonige weg langs vlakke landschappen. Na Göteborg wordt het heuvelachtiger, groener en mooier met af en toe een fjord. Onze regenbui op 20km van de staanplaats mag ook niet ontbreken. De staanplaats in Strömstad is bovenaan de stad gelegen, naast een golfterrein. Er is een gratis pendelbus naar beneden, naar de haven.

Af en toe een regenbui, veel wind en donkere wolken houden ons binnen. We waren hier vijf jaar geleden, we denken het hier al te kennen.  

Twee italianen, drie nederlanders, één pool en één zweed bevolken samen met ons de staanplaats. Het zal opnieuw rustig en een beetje minder donker zijn vannacht.

dinsdag 29 mei 2018 - Aurdal - 319km

Gisterenavond en vannacht heeft het stevig geregend en het is fris vanmorgen. Ik verkies een lichte pull voor buiten maar zweden wonen dichter bij de ijsberen en ze lopen reeds in t-shirt rond. 

We kunnen hier enkel de wc kwijt en vers water tanken, diesel tanken we even verder bij een …… Tanka. Op alle betaalautomaten, benzinepompen, kassa’s en parkeerautomaten staat alle uitleg enkel en alleen in het Zweeds. Zweden hoort blijkbaar niet helemaal bij de EU, want overal anders in de EU krijg je minstens de mogelijkheid om Engels te kiezen als tweede taal.

We gaan op weg naar Noorwegen, de grens is maar een tiental kilometer ver. Aan de grens wilt een erg knappe blonde noorse douanierster onze ID-kaarten zien. Ze wilt ook weten of we reeds in Noorwegen waren en waar we vandaag naartoe rijden. Hebben we misschien te veel alcohol bij of rookwaren of drugs is haar volgende vraag. Ik wordt niet wild van douanecontroles, maar deze is toch erg aangenaam.

De grens gaat open en we mogen verder rijden, richting Oslo. De tolpoorten volgen elkaar steeds sneller op naarmate we Oslo naderen. De rekening wordt binnen enkele maanden naar huis opgestuurd. Einde juli komt de rekening en het blijkt €91 te zijn voor onze reis. Niet te veel maar de veelvuldige tolpoorten van 10 à 15kronen blijken na verloop van tijd toch een flink bedrag op te leveren.

Op de ring van Oslo wilt de Garmin ons naar links sturen, ik denk dat we beter rechts naar de E6 rijden. Ik weet dat we enkele honderden kilometers verder de E6 richting Trondheim moeten volgen. Twee vrouwen willen mij naar links sturen (Garmin + bijrijdster) en ik wil naar rechts. Ik rij dus zeker naar rechts maar na enkele kilometers begint de onzekerheid te knagen.  Ik wil even de ring verlaten en op de kaart kijken. De beide dames hebben gelijk, we moeten terug, de E16 en niet de E6 volgen.

Terug naar Oslo, volgen we de ring R1 die dicht langs de zee loopt en na veel draaien en keren met verschillende tunnels komen we in Sandvika aan de E16.

De E16 is hier twee rijvakken breed en gaat recht de bergen in. Het eerste en het laatste deel van onze weg zijn er veel wegenwerken. In het middendeel van deze rit rijden we in groene valleien langs meren en rivieren.

De camping in Aurdal ligt aan een meer, op het einde van een lange, steile maar gelukkig brede weg. We vinden een mooie plaats aan de waterkant, in de schaduw onder een boom. Onze buren zijn een tsjechisch koppel dat aan het einde is van een vier weken durende trip door Noorwegen. 

Ze waren op de Lofoten, reden langs de kust van Helgeland, deden alles wat we ook denken te doen en hadden daarbij schitterend stralend warm zomerweer. Zal dat blijven duren?

Om 20u30 is het nog steeds volle zon maar het wordt een beetje te fris om buiten te zitten.

woensdag 30 mei 2018 - Randsverk - 118km

We slapen opnieuw zeer goed in ons knus bed maar wanneer de zon om 5 uur flink schijnt en warmte geeft, wordt het toch moeilijker om de ogen dicht te houden. Echt uitslapen gaat hier niet, het is te vroeg klaar en warm.

Tanken en inkopen doen we in Fagernes, op weg naar onze eerste bergroute, route 51 of Valdresflye, 49km lang. We herkennen de Eurospar van vijf jaar geleden, onze toenmalige camping ligt er ook nog. Aan de ingang van de Eurospar wachten ons aardbeien van Hoogstraten, verkeerd als “uit Nederland” gemerkt.

De route 51, Valdresflye, is bij het verlaten van Fagernes nog niet te steil.  Ze stijgt, kronkelt langs dorpjes en laat ons de sneeuwwereld langzaam ontdekken.

Het hoogste punt ligt op 1400m boven de zeespiegel en we hebben de besneeuwde bergen zien weerspiegelen in ontelbare meertjes. Af en toe is er een goed aangelegde uitkijkplek. Het is nog niet druk, er is overal plaats genoeg om rustig uit te stappen en te genieten van de bergwereld.

Voor vanavond hebben we tussen  de bergen een camping in Randsverk gevonden. Het zal opnieuw een rustige nacht worden, enkel een bulderende bergbeek kan een storende factor zijn. 

donderdag 31 mei 2018 - Oppdal - 211km

Om 4u ben ik even wakker, de zon schijnt fel en ik voel de warmte door de verduistering van het raam. 

Vandaag zullen we een langere rit maken, langs het nationaalpark Rondane (route 27). 

We hebben tegen 9u een brood besteld bij de receptie van de camping maar om 9u steekt het brood nog in de oven. Een half uurtje later kunnen we op weg, langs de 257 door een smalle vallei steil naar beneden en dan rechts de E6 op richting Oslo. 

Tunnels en tolstations versieren de E6 die hier afwisselend een  twee- of viervaksbaan is. Voor Ringebu gaat het steil links omhoog de bergen in om daar de 75km lange route 27, Rondane te nemen.

Sohlbergplassen, het uitzichtpunt aan het Atnsjøen meer

De rit is niet zo spectaculair als gisteren, de grond is bedekt met mossen en kleine vegetatie, de sneeuwvlaktes van gisteren ontbreken hier. In de verte zien we wel sneeuwbergen en ook de uitkijkpunten zijn hier mooi aangelegd. 

Eens Rondane verlaten keren we in Folldal terug naar de E6 waar we nu rechts de richting Trondheim nemen. 

Onze bestemming voor vandaag is de mini-camping Magalaupe in Oppdal. We moeten langs een klein wegje onder een spoorwegbrug van 3,3m hoog en zien de camping links aan het water liggen. Een duik langs een kiezelbaan steil naar beneden en we zijn aan de ingang. 

Er zijn redelijk vlakke  plaatsen op een grasveld net naast een rivier, verder een spoorlijn en hogerop de E6. Trein en weg zijn nauwelijks te horen boven het lawaai van de rivier.

vrijdag 1 juni 2018 - Oppdal - 0km

We blijven een dag staan, even uitrusten na 2170km in zes dagen.

Onze enige activiteit zijn een wandeling in de vallei en een beetje onderhoud (poetsen) aan de motorhome. ’s Avonds trakteren we onszelf op een Royal Trippel van Diplom-is.

De uitbater van de camping, een landbouwer, heeft veel werk om water van de rivier naar zijn dorstige dieren te brengen en over zijn droge weiden te sproeien. Hier in het noorden heeft de klimaatverandering ook voor veel droogte gezorgd. De natuur snakt naar water dat enkel nog in de smeltrivieren van de gletsjers te vinden is.

Noorwegen 2018 - Magalaupe - Oppdal - Voss - Gjøvik - Naar huis