Gjøvik

maandag 11 juni 2018 - Kinsarvik - 40km

Het heeft de ganse nacht geregend en ook s’ morgens druppelt het nog na. We hadden gisteren beter naar de kaart moeten kijken, want ons reisdoel vandaag is maar 40km ver. We hadden gisteren gerust kunnen doorrijden en deze onnozele camping vermijden.

Eens over de brug nemen we op de rotonde de weg naar Oslo, zo komen we een kilometer verder op het uitkijkpunt voor de bezoekers aan de brug. Het is regenachtig en niet erg warm wanneer we de voetweg afdalen naar de kop van de brug. Twee rijvakken breed met een fietspad ernaast, de brug met zijn torenhoge peilers is een indrukwekkend bouwwerk.

Op de terugweg komt een groep Aziaten onder luid gekwetter op ons af, allemaal zonder uitzondering op hun smartphone kijkend. Ze nemen de ganse breedte van de weg in en een botsing is onvermijdelijk. Nadat een Aziatisch vrouw een flinke draait om haar as gemaakt heeft put ze zich verschrikt uit in verontschuldigingen, solli solli solli. Cruiseschepenvolk?

Voor vandaag wordt regen voorspeld en gezien de lage bewolking stellen we de tocht over de Hardangervidda nog enkele dagen uit. We zullen een snipperdag nemen in Kinsarvik, waar we vijf jaar geleden ook waren.

We vertrekken en nemen nog steeds de route 13 die we gisteren ook volgden. Onderweg komen we verschillende nieuwe lange tunnels tegen, zonder uitzondering versierd met een tolstation. We gaan aan de Eidfjord ook over de nieuwe, 1400m lange Hardangerbrua. Voor de brug ligt een tunnel en na de brug eveneens, ze is dus de verbinding over de Eidfjord tussen twee tunnels. In de tunnels ligt er langs beide zijden een rotonde in een vreemd blauw licht.

We vervolgen de nu erg smalle weg naar Kinsarvik. Op verschillende plaatsen wordt het verkeer door lichten geregeld maar opeens staan we op een smal gedeelte toch recht tegenover een aankomende vrachtwagen. Achteruit tot aan de laatste uitsprong en dan zo dicht mogelijk tegen de vangrail gaan staan. Met de linkerspiegel ingetrokken kan de vrachtwagen zeer voorzichtig voorbij maar het is een kwestie van centimeters.

Er volgen nog enkel prangende fases met bussen en andere motorhomes maar we geraken zonder kleerscheuren op de Bråvoll Camping in Kinsarvik. 

Klein en fijn, deze camping is de volledige tegenpool van de troosteloze camping van gisteren. De uitrusting is oud maar in orde, het servicestation zelfs prima in orde. De ligging is subliem aan de rand van de Sognefjord op 500m van het centrum van Kinsarvik. Ook hier heeft de Spar aan ons een goede klant. 

In de namiddag maken we een lange wandeling in de bergen richting een waterval en komen door glooiende bergweiden terug. Regen hebben we niet gehad maar de wolken blijven laag hangen.

dinsdag 12 juni 2018 - Eidfjord - 63km

We hebben zeer goed geslapen vannacht, het was rustig en door de bewolking tamelijk donker. Nog even de benen strekken en een havrebrød gaan halen in de Spar. 

We gaan vandaag de Vøringsfossen waterval bekijken en misschien de Hardangervidda over, dat hangt van het weer af.

Op de smalle weg richting Eidfjord hebben we geluk. We komen maar één vrachtwagen tegen en dat dan nog op een plaats met een uitsprong. In Eidfjord maken we een kleine stop om dit mooie plaatsje te bekijken. Er is een groot ontvangststation voor cruiseschepen, alhoewel de grootste wegens de beperkte doorvaarthoogte van de Hardangerbrua (55m) niet meer tot Eidfjord kunnen varen. Op de rechteroever van de rivier de Ei0 zien we een kleine camping en er zijn wat winkels, enkele hotels en restaurants en een Tesla supercharger! 

We rijden terug naar beneden, opnieuw draaiend als een tol door de keertunnels. Eens in de vallei zien we links het Hardangervidda Natursenter, het bezoekerscentrum voor de Hardangervidda. We hebben echter geen zin om binnen in een museum te gaan rondlopen en rijden verder de vallei in naar Eidfjord. We gaan eens kijken hoe de camping die we vanmorgen zagen er uit ziet.

De Kjærtveit camping blijkt erg oud te zijn, met zus en zo sanitair maar prachtig gelegen aan de rand van de fjord. In Noorwegen mag je door het allemansrecht op veel plaatsen voor één nacht gratis staan, maar wil je een mooie plaats aan een fjord dan is er weinig of niets gratis te vinden. Overal borden met "verboden te kamperen”! Wij staan op de eerste rij aan de fjord, op 3m van het water bij hoogtij. 

We rijden verder naar het onderste uitkijkpunt van de Vøringsfossen waterval. De weg kronkelt omhoog door een kilometers lange keertunnel. We blijven maar ronddraaien, zien af en toe de buitenlucht en blijven omhoog rijden. 

Boven kan je van op een parking met uitzichtpunt twee richtingen uit. Naar beneden links heb je een beetje zicht op de onderkant van de waterval in de verte, naar rechts kan je een smal pad volgen dat je boven aan de waterval brengt. Het smal pad loopt vlak langs de rotswand met aan de andere kant een loodrechte diepe kloof. We hebben het smalle pad even gevolgd maar het werd een beetje te smal en te steil en we zijn terug gekeerd.

Er is nog steeds veel bewolking met af en toe een vermoeden van “het gaat regenen", we zullen de Hardangervidda uitstellen tot morgen. Voor morgen zijn de weersvooruitzichten beter.

’s Namiddags maken we nog een mooie wandeling langs de Eio-Rivier en slenteren wat door het dorp. Mijn oog valt op een kiosk met italiaans ijs. Het blijkt zowaar een echte italiaanse te zijn die hier in de zomermaanden een ijskiosk uitbaat. We zijn beiden erg blij om een mondje italiaans te kunnen uitwisselen. Het ijs was erg lekker, maar ook on-italiaans duur.

We zullen goed slapen vannacht, geen kabbelend golfje zal onze nachtrust verstoren en morgen om 8u wordt er een cruiseschip verwacht!

woensdag 13  juni 2018 - Hovet - 109km

Voor acht uur ligt de “Koningsdam” reeds op 100m voor onze deur. Hij is mooi afgemeerd aan lange kabels naar de kade. Het is blijkbaar een fluisterstil schip want wij hebben helemaal niets gehoord vanmorgen. Als een reuzenmuis in het meel ligt hij daar. Hier en daar zien we kleine mensjes die op hun privéterras naar de oever, naar ons staan te kijken. 

Wanneer we naar de Coop gaan voor een havrebrød staan er overal stalletjes met prullaria klaar. Bussen vertrekken aan de kade en ook twee toeristentreintjes puffen er al rond. De aankomst van een cruiseschip is telkens het sein voor ongebreidelde toeristische activiteiten. De zeekoe moet gemolken worden wanneer ze aan de kade ligt!

Massa’s toeristen overspoelen het kleine Eidfjord, ze krioelen zelfs over de camping om toch maar “de” foto van hun boot te kunnen nemen. Onder belangstelling van verschillende kruisvaarders doen we snel de service (grijs water lossen en fris water innemen) en dan op naar de Hardangervidda, de route 7.

Terug langs de keertunnels steil omhoog en voorbij de parking aan de waterval waar nu al een dubbele rij van 25m lang aan de toiletten staat. Eens het schip verlaten hebben de kruisvaarders blijken snel last van “hoog water”.

Het is nog grauw en grijs wanneer we op de hoogvlakte stoppen voor het middageten, maar de eerste sporen van blauw zijn reeds in de lucht. Wanneer later de wolken verdwijnen ontvouwt de echte hoogvlakte zich onder een zonnige blauwe hemel. Sneeuwbergen van Jotunheimen in de verte , meren, moerassen, korte begroeiing en een kronkelende weg met weinig verkeer. 

Aan een uitzichtpunt komen we de laatste bussen van het cruiseschip tegen. Ze zijn ver van hun schip en moeten naar Eidfjord terug, wij gaan verder richting Geilo.

Op enkele kilometers van Geilo weten we een camping, uitgebaat door Nederlanders, waar je met de Campingcard een flinke korting krijgt. De Birkelund camping is nog nieuw, sommige delen zijn juist aangelegd en veel te zacht om er met een motorhome op te rijden.

We maken nog een lange wandeling door de vallei en sluiten de dag af in de zon met een boek en een drankje.

donderdag 14  juni 2018 - Gjøvik - 192km

We twijfelden gisteren of we misschien nog naar Flåm zouden doorrijden, ondanks de opnieuw slechte weersvooruitzichten. De beslissing wordt voor ons genomen wanneer om 7u de regen begint te druppelen op het dak. Wanneer we om 9u30 klaar staan om te vertrekken regent het hard.

We volgen route 7 richting Fagernes, waar we in het begin van onze reis ook doorkwamen. Gans de rit verloopt onder regenvlagen zodat we weinig zien van het mooie berglandschap. Achter de KiWi van Fagernes houden we onze middagstop. Onze bestemming is een staanplaats aan de jachthaven van Gjøvik, aan het Mjøsa meer. De weg van Fagernes naar Gjøvik loopt over verschillende bergruggen en de regenvlagen maken er geen aangename rit van.

De staanplaats aan het meer is niet veel zaaks. Er is enige activiteit van boten op het droge die om welke reden dan ook verplaatst worden. Er staat een stevige wind, het is 10gr koud en we krijgen af en toe een flinke regenvlaag. De wind wakkert aan, waait harder en harder, geen storm zoals in Brønnøysund maar toch erg onaangenaam.

De motorhome schokt heen en weer en om 17u15 besluiten we een windluwere plek te zoeken. Een eerste poging aan de parking van een supermarkt wordt niets, we rijden dan maar verder langs de rand van het meer, op zoek naar een slaapplaats.

We vinden toevallig een plein aan sportvelden, de Fauchaldplassen, achter een haag en tegen een andere motorhome. Die laatste is waarschijnlijk van de eigenaar van het huis ervoor want we zien er geen beweging in. De wind valt hier echter veel beter mee en het zal er rustig zijn, er is geen training ’s nachts.

Morgen draaien we naar het zuiden, naar Oslo en zullen we Noorwegen definitief verlaten. Eén ding staat vast, we komen terug!

Noorwegen 2018 - Magalaupe - Oppdal - Voss - Gjøvik - Naar huis