Puglia 2014
Het diepe zuiden van Italië heeft mij altijd gefascineerd. In Noord-Italië zeggen ze wel dat onder Rome Afrika begint maar ik ben nog nooit in Afrika geweest, vergelijken kan ik dus niet. Ik hou van Italië, waarom zou het zuiden daarop een uitzondering zijn? Ik zit wel met een onwillige reisgezel, die Italië veel minder ziet zitten en zeker het zuiden - de maffia - ten allen prijze wil vermijden.
Dit jaar - 2014 - gaan we dus naar het zuiden, Puglia, naar de hak - hiel - van de laars. Ik heb ter voorbereiding het boek Mezzogiorno van Gaston Van Camp gelezen en voor het begin van de reis nog het boek „Italië, de schaduwkant van een zonovergoten land” van Ine Roox. Samen met Trotter Zuid-Italië en Michelin Italië vormt dit de basis voor onze verkenningstocht in het zuiden.
zondag 25 mei - Han sur Lesse - 131km
Het zijn vandaag Belgische en Europese verkiezingen en we kunnen niet vroeg vertrekken. Na de „stemplicht” in de voormiddag blijven we nog een tijdje thuis om toch al een zicht te hebben op de verkiezingsuitslag maar rond 16u kunnen we ons niet meer houden en vertrekken we richting Ardennen. Het is zeer kalm op de baan, iedereen zit vol spanning voor tv op de resultaten van de verkiezingen te wachten. Zoals steeds heeft geen enkele partij verloren, er zijn alleen maar winnaars!
Er is weinig volk in Han sur Lesse, we staan er maar met een 10-tal motorhomes. Het is onze bedoeling om vannacht heel vroeg te vertrekken om de files in Luxemburg voor te zijn.
maandag 26 mei - Cugnasco - 707km
Om 3u rinkelt de wekker maar wij hebben nog helemaal geen zin om op te staan en blijven nog een tijdje liggen soezen in onze cocon. Een half uurtje later is het zo ver, we zijn snel klaar en om 3u45 gaan we op weg. Het is donker in de Ardense bossen en het duurt tot Luxemburg alvorens we sporen van de zon zien. Tanken gaat snel op dit uur en even later doemt Frankrijk op uit de nevel. Wonder boven wonder blijven de LIVE services van onze TomTom ditmaal werken in Frankrijk, zou het ding ditmaal geen kuren krijgen?
We nemen geen péage naar Straatsburg maar de route nationale over de Col du Bonhomme richting Kaisersberg en Colmar. Vanaf Colmar laten we de TomTom opnieuw rekenen want in Zwitserland nemen we de tolwegen richting Italië. Op de hoogte van Mulhouse stuurt de TomTom ons opeens richting Duitsland, er is blijkbaar een probleem verderop in Frankrijk. We zullen hem maar geloven zeker. Eens Zwitserland binnen werkt de verkeersinfo niet meer, begint het spelletje opnieuw? Na een sanitaire stop en herstart van de TomTom hebben we terug LIVE services. Het begint er stilletjes naar uit te zien dat de TomTom zijn dagen geteld zijn. Nog erger dan een gps die niet werkt is een gps die je niet kan vertrouwen.
's Middags stoppen we in onze geliefde stopplaats aan het Vierwoudstedenmeer, Beckenried. Een korte wandeling aan dit meer mag nooit ontbreken wanneer we naar Italië rijden.
De Gotthardtunnel is ditmaal geen weerbarriere en het blijft fris, winderig en bewolkt aan de zuidkant.
dinsdag 27 mei - Riccione - 457km
We dachten twee dagen te blijven in Cugnasco, op de vlakte van de Gambarogno voor het Lago Maggiore, maar het weer valt tegen. ’s Nachts regent het flink en het is fris vanmorgen. We gaan dan maar direct verder, op weg naar de Adriatische kust.
De grensovergang in Chiasso is zoals steeds een rommelig boeltje, met file en aanschuiven en wachten tot je goedgekeurd bent om Italië binnen te rijden. Eens deze hindernis overwonnen gaat het vlot over de autostrade door de Povlakte.
Op de Italiaanse autostrades zijn er, in tegenstelling tot Frankrijk, geen rustplaatsen zonder pompstation annex restaurant. Ze hebben wel overal service-stations voor motorhomes. Deze service-stations zijn, nu in tegenstelling met vele Franse, zeer mooi afgewerkt en prima in orde.
Rond 16u komen we in de mierennest aan de kust toe. Kleine straatjes met heel veel auto’s, geparkeerd of achtergelaten op de onmogelijkste plaatsen.
We hebben voor vannacht de ACSI-camping Alberello gekozen. Oud, kleine plaatsen onder lage bomen maar het ziet er proper uit. Na het gemanoeuvreer om onder de bomen op de toegewezen plaats te komen hebben de rechter bumper en mijn ego een flinke kras.
De camping is volledig op het strandtoerisme toegespitst. Onder de „grote baan” die langs de kust loopt leidt een voetgangerstunnel naar het privé strand aan de overzijde. Zoals bijna overal in Italië worden ook hier alle stranden privé uitgebaat, voor 9 euro mag je de hele dag een ligstoel onder een parasol gebruiken. Eten en drinken zijn binnen handbereik en muziek klinkt de hele dag. Elke avond wordt het zand mooi aangeharkt en alle eventuele rommel opgehaald. Het strand ligt er daarna perfect bij.
Wandelen langs het strand, siësta, niks, boek lezen, niets te vertellen. Het is zonnig en warm met af en toe een donkere wolk, ’s avonds regen.
Italiaanse verkeersregels, les 1
Verkeersborden behoren voor de Italianen tot de versiering van de straat.
Een rond verbodsbord met gekruiste rode banden betekent niet dat je hier niet mag parkeren, maar wel dat de eigenaar van de wagen in de omgeving is en als je lang genoeg toetert komt die zijn auto wel verplaatsen.
Is de parkeerplaats te smal dan zet je de auto toch gewoon schuin of loodrecht op de borduur. Parkeren volgens dit zaagtandprincipe wordt in Italië overal toegepast.
donderdag 29 mei - Vieste - 480km
De weg naar het zuiden loopt over een prachtige autostrade. Er zijn overal wegenwerken aan de gang, een uitbreiding tot drie rijvakken, een tunnel die verbreed wordt. Wanneer we langs de Abruzzen komen zien we in de verte de besneeuwde toppen liggen. Het landschap en de beplanting worden zuidelijker en droger. De dorpjes plakken tegen de heuvels en de kust ziet er hier en daar verlaten uit.
Eens het schiereiland Gargano ingedraaid en weg van de autostrade, wordt de kwaliteit van de weg ineens 100 jaar slechter. Aan een tankstation wast de pompbediende de voorruit, een service die bij ons vorige eeuw uitgestorven is. De weg, la litoranea, slingert zich in 1000 bochten langs de kust maar om Vieste, onze bestemming vlot te bereiken moeten we eerst terug het binnenland in.
Vieste is onze eerste stop in Puglia. Het is een beetje een aparte bestemming, op het spoor aan de laars gelegen, de Gargano. Op de Gargano ligt ook een beboste heuvel van 794m hoog, het Foresta Umbra, een geliefkoosd wandelgebied van de Italianen tijdens de hete zomermaanden. Aan de kust liggen levendige dorpen en stadjes met lange zandstranden.
De ACSI-camping Molinella is mooi, rustig en aan het strand gelegen. Vieste zien we in de verte, dat is voor morgen. Vooral Duitsers en enkele verdwaalde Belgen en Nederlanders bevolken de camping. Onze buren zijn vriendelijke Polen met een voorliefde voor Rusland.
woensdag 28 mei - Riccione - 0km
Vandaag is het een rustdag. We zijn eens naar links gewandeld, ook naar rechts, langs lege stranden want het seizoen is nog niet bezig, langs hotels en restaurants voor zover het oog reikt. De Italianen en de Duitsers houden er van, wij niet.
De „privé”-stranden zien er goed verzorgd uit: parasols, ligbedden, bar, douche, wc, restaurant, speeltuin, sport, alles om de strandganger te plezieren.
vrijdag 30 mei - Vieste - 0km
Deze voormiddag gaan we met de „navetta”, een gratis busje, naar Vieste. Het busje is een wrak dat deze eeuw nog niet afgewassen is, maar de chauffeur is vriendelijk en geeft uitleg over het verwarrende uurrooster.
In het oude stadsdeel van Vieste is het aangenaam slenteren. Smalle straatjes met witte huizen, trappen, pleintjes, promenade langs de zee. Honderden winkeltjes proberen de schaarse toerist te verleiden. Een Italiaanse klas op schoolreis luistert verveeld naar de gids die met vuur de details op de voorgevel van een kerk uitlegt.
Kleine, rijdende groenten- en visverkopers worden omstuwd door klanten. De winkels zijn talrijk maar klein. Kappers op elke straathoek, bars, een kledingwinkel en een beenhouwer, superkleine alimentari - kruideniers - waar vier à vijf winkelbedienden de klanten snel bedienen. Voor elke activiteit is er blijkbaar veel volk nodig. Een halve kilo kersen voor één euro is de buit van deze voormiddag.
De middag is rustig, een siësta in de schaduw en een wandeling over de rotskust. De eerste sporen van de vuilnisbelt langs de straten zijn hier en daar al zichtbaar.
De eigenaar van de camping verteld honderduit over de netheid en het onderhoud van zijn familiecamping. Volgens hem zijn de noordelijke Europese landen beter dan Italië, met als toppers Zwitserland en België. Ik vraag mij af wat hij tegen de Duitsers of Fransen zal vertellen. Wanneer ik hem vraag waar ik het afvalwater van de motorhome kwijt kan dan is zijn antwoord „aan de oleanders”. Ik denk dat zijn nu erg nette camping er aan het eind van de zomer iets anders zal bijliggen.
’s Avonds hebben we eenvoudig maar aangenaam gegeten in restaurant Mezzaluna, aan het strand op 100m van de camping.
Puglia 2014 - Castel del Monte - Specchiolla - Leuca - Matera - Narni - Belgio
Maak jouw eigen website met JouwWeb