Voss

Voor onze middaglunch hebben we de parking van een wit, spijtig genoeg gesloten kerkje langs de E6 gekozen. Verder naar het zuiden in Sel zien we nog een klein wit kerkje met een hoop auto’s op de parking. Het is een erg bekend houten kerkje, gebouwd in 1742. Na het bezoek moeten we besluiten dat niet enkel de stavkerken erg mooi zijn, ook deze kerk heeft een speciaal en ditmaal kleurig interieur.

donderdag 7  juni 2018 - Gaupne - 280km

We vertrekken vroeg want we willen vandaag de Sognefjellet over, de toeristische route 55 langs het "Jotunheimen nationaal park" die de bergen doorkruist van Lom naar Gaupne aan de Sognefjord.

We nemen opnieuw de E6 richting Oslo, maar nu het deel van de weg dat we nog niet kennen. Het landschap is zeer ruw maar ook zeer mooi. Er is weinig begroeiing, langs de weg zien we af en toe het treinspoor dat ook aan de Magalaupe-camping voorbijkomt. Aan enkele parkings staan motorhomes geparkeerd, die hebben hier waarschijnlijk de nacht doorgebracht.

We volgen de weg naar Lom. In Vågåmo wordt al het verkeer tegen gehouden en moet rechts van de weg op een parking wachten. Er is blijkbaar een zwaar ongeval gebeurd in een tunnel verderop en we mogen niet doorrijden. Ik hoor later van een van de mensen aan de wegversperring dat de tunnels in Noorwegen zeer gevaarlijk zijn. Ze zijn meestal lang, smal en donker en er gebeuren veel ongevallen.

Na een half uur mogen we verder naar Lom, waar we parking vinden aan de beroemde stavkerk. De kerk hebben we vorige keer bezocht, we stoppen hier enkel om inkopen te doen. Het is zoals steeds druk, met veel Aziaten die alle richtingen uit klikken met hun camera of hun slimme telefoon, ook wel eens smartphone genoemd.

De Coop van vijf jaar geleden is verdwenen maar er is een Xtra in de plaats gekomen. Die Xtra is de lelijkste supermarkt die we ooit zagen en we zijn rapper buiten dan binnen. 

Gelukkig is er een "KIWI mini pris" aan de overzijde van de straat. Een vreemde naam maar het is een zeer aangename, in frisse groene kleuren geschilderde supermarkt. We vinden hier alles wat we nodig hebben, de Kiwi is een ontdekking.

Na het inkopen draaien we route 55, de Sognefjellet op. Van de groene weiden in Bøverdalen kan je al een glimp opvangen van hoge bergen in de verte. De weg stijgt langzaam door de vallei naar 1434m, wat het de hoogste bergpas van Noord-Europa maakt.

De weg is smal, soms erg steil en kronkelig. Voor ons zien we een vrachtwagen uit Letland (LV kenteken) slakkerig naar boven kruipen. Die heeft zich ofwel van weg vergist ofwel is zijn voertuig niet geschikt voor het hooggebergte. 

We stoppen aan alle uitzichtpunten, nemen alle tijd om rond te lopen, te genieten en foto’s te nemen. Het is een wondermooie sneeuwwereld, stil en fris. 

Op het einde van de bergtocht duikt de weg steil omlaag (12%) naar de Sognefjord. In elke haarspelbocht zien we zwarte sporen op het asfalt. Onze vriend uit Letland is hier blijkbaar ook beneden geraakt en even verder zien we hem langs de kant van de weg staan. De weg langs de fjord is zeer smal, smaller dan boven in de bergen. 

Camping Sandvik, een Campingcard camping in Gaupne, is een rommelig boeltje met een ver van idillysche ligging. De receptie is 300m verder in een hotel en van de volgens de campinggids bewaakte camping heb ik niets gezien. Er zijn trouwens zoveel gaten in de haag dat een gans peleton dieven ongezien binnen kan komen. 

We hebben wel geluk, vanaf morgen is er een popfestival op de camping. De ganse namiddag en avond komen er al festivalgangers toe. Vreemde vogels met nog vreemdere voertuigen schuiven rustig aan om binnen te rijden. Hopelijk blijft het rustig vannacht.

vrijdag 8 juni 2018 - Balestrand - 75km

De nacht was klaar en stil, een gewone Noorse nacht. We gaan langs een fietspad te voet naar een Spar in het “Sentrum” van Gaupne. In de Spar hebben we brood en gebakken kip - killing - gekocht, we kunnen verder rijden. 

De weg langs de Sognefjord begint normaal breed en wordt later zeer smal, loopt dicht en soms ver van de fjord, is dikwijls steil maar later vlak, een typisch Noorse weg dus.

’s Middags stoppen we op een parking met een weids uitzicht. We nemen alle tijd, genieten van de zon, de blauwe hemel en het water van de zee naast de deur. Verschillende andere toeristen, onder wie ook een Belgisch echtpaar, stoppen om van het uitzicht te genieten.

Het laatste deel van de weg naar de ferry in Hella is zeer smal. Opeens zie ik in de verte de ene auto na de andere afkomen. Ik stop vlug op de eerste wegverbreding en wacht op de auto’s en vrachtwagens die van de ferry komen en nu in een kronkelend lint langs de rotsen op mij af komen gekropen. Stoppen was een goed idee, iedereen geraakt vlotjes voorbij en de chauffeur van de laatste vrachtwagen doet teken dat de weg achter hem vrij is.

We maken een wandeling naar het centrum, lezen een boek in de zon, genieten van de zee, de goede lucht en het gevoel van zalig op reis te zijn. Later tegen de avond aan zien we een cruiseschip stilletjes de bocht richting Flåm nemen.

Na vijf minuten komen we, zonder tegenliggers, aan de ferry van Hella naar Dragsvik. We moeten wachten maar gezien het mooie weer en het prachtig uitzicht is dat geen enkel probleem.

Een boottocht van 20min brengt ons aan de overzijde en na nog enkele kilometers kronkelige smalle weg komen we aan de Sjøtun camping in Balestrand aan. 

Balestrand is mijn lievelingsplek in Noorwegen en de Sjøtun camping is (was want eind 2018 staat op hun website dat ze definitief gestopt zijn) mijn lievelingscamping. Er zijn vorig jaar speciale plaatsen voor motorhomes gemaakt. Je staat er aan een grasveld met zicht op de fjord, 10min stappen van het centrum en zalig rustig. Het is geen goedkope camping maar het sanitair is mooi, er is een goed servicepunt voor motorhomes en de wifi is sterk.

zaterdag 9 juni 2018 - Balestrand - 0km

Een dag rust in Balestrand na de tegenvaller met het weer in het noorden zal ons deugd doen. 

’s Morgens maken we een wandeling langs één van de talrijke uitgestippelde wandelingen rond het dorp. ’s Namiddags gaan we naar de Coop een ijsje halen, de activiteiten aan de haven bekijken en de rest van de dag hebben we de mussen gevoederd die kwamen schooien om broodkruimels. 

Zalig weer, een dutje in de zon, denken aan …. aan niets eigenlijk. 

Via een WhatsApp-groepje - ze zouden beter Signal gebruiken - hou ik contact met vrienden in België en hou hen op de hoogte van onze reis. Ik heb de indruk dat sommigen ook zin krijgen om naar Noorwegen te gaan.

Er zijn in Vik twee mooie kerkjes, een houten stavkerk en een “stenen” kerkje. Tijdens onze vorige doortocht in 2013 hebben we beide kerken over het hoofd gezien en dat is een vergissing die we nu gaan rechtzetten. 

zondag 10 juni 2018 - Voss - 104km

We vertrekken om 9:30 richting de ferry. We moeten nu van Dragsvik naar Hella, daar de boot af en draaien op de kade, daarna van Hella naar Vangsnes.

Langs een zeer smalle weg rijden we naar Vik, waar we een mooie stavkerk weten. Onderweg is men een tunnel aan het boren om het smalste deel van de weg te vermijden, nu heeft dit deel een door lichten gestuurde verkeersregeling. 

In Vik willen we even aan de haven parkeren maar van zodra de motor af staat komt een dragonder ons direct duidelijk maken dat parkeren hier helemaal niet gewenst is. Zonder parkeren zullen ze aan ons dan ook niets verdienen, we rijden verder.

De stavkerk van Vik is wondermooi gelegen en heeft een prachtig interieur. Voor ons is het de mooiste stavkerk van Noorwegen die we al zagen. Aan de kerk ontmoeten we ook een Belgisch koppel dat voor de eerste keer met een motorhome in Noorwegen is. We zijn het met hen eens dat Noorwegen een aanrader is, maar dat er toch niet te veel volk moet op afkomen. Het stenen kerkje verder op de weg naar de Vikfjellet is spijtig genoeg gesloten.

We trekken terug de bergen in, route 13 of de Vikafjellsvegen richting Voss. Het is geen officiële toeristische weg maar ook deze weg geeft toegang tot een prachtig berglandschap. Het gaat langs sneeuwvelden en ijsmeren, over bergen en afdalend langs haarspelbochten naar een vallei waar schapen aan de voet van een bulderende waterval de dode vliegen van de motorhome likken.

Door de vallei bereiken we na 30km de stad Voss. Onderweg is er buiten een bekende waterval niet veel te zien. Het weer is ook niet meer zo goed met veel dreigende wolken. Voss camping is mooi, mooi gelegen maar staat overvol. We rijden verder, we zullen nog wel een stopplaats vinden.  

We vinden inderdaad nog een camping aan een meer en zullen er overnachten. Gezien ik over deze camping, de Flatlandsmoen-camping, niets positiefs kan schrijven kan je deze best vergeten, of denk er aan, stop hier nooit! 

We staan op een grasveld met aan de rand veel stacaravans van langverblijvers, even verder een meer en achter ons nog steeds de route 13. In de late namiddag begint het te regenen en wordt het een troosteloze avond op een troosteloze plaats. Binnen is het zoals steeds knus en warm.

Noorwegen 2018 - Magalaupe - Oppdal - Voss -  Gjøvik - Naar huis