Om de reis te plannen heb ik de Trotter Noordwest-Italië gekocht. Een oude Michelin plus Noord-Italië van Herman Cole vormen bijkomende lectuur. 

Onze geplande reisroute ziet er als volgt uit: Milaan, Cremona, Pavia, Novi Ligure, Acqui Terme, Alba, Barolo, Neive, Cuneo, Saluzzo, Turijn, Lago Maggiore. 

Met een grote boog gaan we in uurwijzerzin door de Noord-Italiaanse vlakte in Lombardije en via de Piëmontese uitlopers van de Alpen keren we terug. Er wordt regelmatig een rustpauze gepland en er is een afwisseling van steden, abdijen en natuur.

Er zijn ons enkele zaken opgevallen tijdens deze reis:

• de gewone wegen zijn in zeer slechte staat
• alle openbare uurwerken geven exact de juiste tijd aan
• het openbaar vervoer is stipt
• wanneer je een mondje Italiaans spreekt zijn de Italianen supervriendelijk en dat is heel belangrijk om je tijdens de reis thuis te voelen.

Ons vakantieverblijf is de ondertussen één jaar oude Carthago C-Tourer T142. Het is de eerste maal dat we er de echte bergen mee in trekken en ik ben benieuwd hoe die zich zal gedragen. 

dinsdag 31 mei - Han sur Lesse - 131km

Het rommelt al een ganse tijd in België, de stakingen volgen elkaar in strak tempo op en we proberen de te verwachten verkeersproblemen rond Brussel te vermijden door ’s avonds laat naar Han sur Lesse te vertrekken. De auto is geladen, de diepvries en koelkast vol en we kunnen vertrekken. De rit verloopt probleemloos, het verkeer op de Brusselse binnenring verloopt vlot en via de “welriekende dreef” rijden we richting Ardennen. Om 22u zijn we in Han sur Lesse, de mooie staanplaats aan de grotten van Han.

woensdag 1 juni - Etival-Clairefontaine - 310km

Een wandeling naar de kleine supermarkt van Han om brood en beleg te kopen en dan op weg richting Luxemburg. Het is een prachtige dag om te rijden. De ochtendfiles zijn al verdwenen en ondanks enkele vertragingen door werken bereiken we snel het Aral tankstation in Schifflange. Ik tank liever op enkele km van de autostrade in plaats van aan te schuiven tussen de caravans. Het is er meestal nog enkele centen goedkoper.

Om 14u zijn we reeds op onze bestemming, het is warm en de zon schijnt. De luifel wordt opengetrokken en we genieten van onze eerste reisdag. Etival is een dorp in de Vogezen en je kan er volgens de toeristische dienst ook prachtig wandelen. We hebben een kleine wandeling gemaakt, echter te kort om meer dan een idee te hebben van de streek.

Morgen gaan we naar Zwitserland, het echte werk begint!

donderdag 2 juni - Cugnasco - 383km

Het heeft vannacht geregend, water gegoten, de moessontijd is aangebroken. Ook de morgenstond heeft water in de mond en dat niet alleen van het lekkere franse brood van bij de lokale bakker. Binnen een uur wacht de col du Bonhomme en in wolken en regen is het geen pretje om steil bergop maar vooral bergaf te rijden.

De eerste kilometers gaan langs talloze rotondes, hier giratoires genoemd. Onderweg komen we vele  supermarkten tegen, o.a. een Colruyt met een Dats. Het heeft opgehouden met regenen en de wolken trekken langzaam omhoog. De col is droog en we kunnen er aan beginnen. Naar boven rijden is een peulschil maar naar beneden achter een vrachtwagen die bij elke flauwe bocht op de rem gaat staan is vervelend. Die chauffeur heeft ofwel nog nooit van een motorrem gehoord ofwel gaan bij zijn motorrem de remlichten ook branden.

Eens de berg over gaat het door de vlakte van de Elzas richting Zwitserland. Tijdens andere doortochten hier hadden de sproei-installaties werk om de velden te bevloeien, nu staan hele stukken onder water. De moesson die Europa al enkele maanden in de greep houdt heeft hier ook zijn huilbuien achter gelaten.

De nieuwe Alptransit vrachttunnel van 57km is gisteren officieel geopend en dat is wellicht de reden dat er zo weinig vrachtwagens op de weg zijn. Het devies van de spoorwegen blijft: met de trein zou u er al zijn …… moest het weer geen staking zijn! 

De autostrade stijgt naar de Gotthardtunnel toe maar onze Fiat heeft er niet de minste moeite mee. De 16941m van de Gotthardtunnel zijn ditmaal geen weerbarrière, het blijft bewolkt met af en toe een druppel nat. Na de tunnel duikt de autostrade steil naar beneden richting Bellinzona.

In Cugnasco vinden we camping Riarena onder de wolken. Het heeft hier de laatste dagen flink geregend en sommige plaatsen zijn modderig. Wanneer even later de zon doorbreekt wordt het echter snel warm.

’s Avonds hebben we lekker gegeten in restaurant Romantica en dan is het snel bedtijd. We gaan in het begin van een reis meestal vroeg (9u30) tot zeer vroeg (9u) naar bed, tegen het einde van de reis wordt het opnieuw later.