Wat deden we dan wel:

• we reden via Duitsland, Denemarken en Zweden naar Noorwegen
• onze eerste stop in Noorwegen was in Aurdal aan het meer van Fagernes
• we verkenden de toeristische route 51 Valdresflye en route 27 Rondane
• even uitblazen in Oppdal op camping Magalaupe 
• naar het noorden over Trondheim tot Torghatten aan de kust bij Brønnøysund
• wegens de stormwind, kou (5°) hagel en sneeuwregen terug naar de fjordenregio
• van uit Lom de toeristische route 55 de Sognefjellet
• een dagje in het kunstenaarsdorp Balestrand aan de Sognefjord
• over Vik en Voss naar Kinsarvik aan de Hardangerfjord
• wandelen in Kinsarvik en Eidfjord
• de toeristische route 7 de Hardangervidda
• een dagje zon op de Birkelund camping in Hovet, een dag regen op weg naar huis en dan nog 1900km te rijden.

 Wat viel er ons op:

• Noorwegen is een zeer proper land: geen graffiti, nergens graffiti, veel trajectcontroles want de snelheid is beperkt tot 80km/uur.
• Normale prijzen, Noorwegen is niet duurder dan België, deels te danken aan de koers van de euro: in 2013 waren 10NOK nog 1,30 €, in 2018 nog 1,06€. Enkel alcohol en ijsjes zijn erg duur, maar zonder ijsjes is een vakantie ook geen vakantie. 
• in Noorwegen wordt alles met een bankkaart betaald, cash wordt behalve door Duitsers door niemand meer gebruikt.
• in Noorwegen staan er heel veel tolstations langs de wegen. De meeste tol is niet duur maar door het grote aantal tolstations kan de rekening nog flink oplopen.
• een E-weg (E6, E16) is wel een belangrijke maar niet altijd een brede weg. Een tweebaansweg volstaat en rond de fjorden is zelfs een éénbaansweg voldoende voor het soms wel drukke verkeer. 
• in Denemarken en in Duitsland zagen we op de parkings langs de autostrade mensen in de vuilbakken snuffelen
• grenscontroles kwamen we tegen bij het binnenrijden van Denemarken, Zweden en Noorwegen. De Noren waren het nieuwsgierigst naar onze bedoelingen. Hopelijk herbegint het grapje met de grenscontroles niet in de EU, want anders wordt op reis met de auto terug aanschuiven aan grenzen.
• op reis vertrekken in het weekend heeft twee nadelen: alle zondagschauffeurs zijn op weg en de rustplaatsen naast de autostrade staan vol vrachtwagens. 

We legden 5962km af, waren 26 dagen op weg en sliepen op 19 verschillende plaatsen. Op 4 plaatsen kwamen we tweemaal.

Als reisgidsen kozen we voor de groene reisgids  “Scandinavië” van Michelin, een Capitool en een Trotter van Noorwegen. 

Ons rijdend hotel is zoals steeds onze Carthago c-tourer T 142 . We stonden op staanplaatsen maar vooral op campings die over het algemeen klein en fijn waren. 

Onze trage Garmin 760 LMT-D is ook van de partij. Hij blijft maar piepkleine wegen voorstellen en je moet goed uit je doppen kijken om je niet hopeloos vast te rijden in een of ander boerengat. Een goede kaart en een ervaren kaartleester zijn nog steeds onontbeerlijk. We hebben dan ook de wegenkaart “Noorwegen” van freytag&berndt mee.

zaterdag 26 mei 2018 - Oeversee - 724km

Noorwegen is niet bij de deur, we vertrekken vroeg om zo de eerste dag wat kilometers af te malen. Om 4 uur is er bijna geen kat op de baan wanneer we gaan tanken in Londerzeel, daarna via de A12 de ring van Antwerpen zonder files en richting Nederland. Zelfs met de ogen toe voel je het verschil wanneer je van de Belgische rammelbaan naar het Hollandse fluisterasfalt overschakelt. We rijden Venlo voorbij en Duitsland in, veel zon, niet te veel verkeer maar regelmatig wegenwerken. 

Die werken leiden tot traag, trager verkeer en uiteindelijk tot files. Rond Bremen en Hamburg staat het verkeer urenlang stil maar dankzij de Garmin haar alternatieve weg geraken we zonder veel stil te staan maar misschien niet sneller dan de anderen voorbij deze hindernissen.

Om 16u komen we bij Wolfgang aan in Oeversee. De staanplaats wordt elke keer mooier maar de uitrusting is nog steeds povertjes. Dat wordt echter allemaal goedgemaakt door de zonnige ontvangst van Wolfgang die blij is vroegere klanten terug te zien.

Het is een redelijk rustige staanplaats in het groen, we zullen goed slapen vannacht.

zondag 27 mei 2018 - Halmstad - 493km

De tweede dag staan we om 6u15 op, om 7u hangt Wolfgang de broodjes aan de deur en om 8u10 kunnen we op weg. We hebben gisteren al volgetankt bij het tankstation recht tegenover de staanplaats en kunnen direct richting Denemarken.

De grens ligt maar op een tiental kilometer, alles verloopt prima maar we kiezen de verkeerde weg en komen Denemarken via de gewone weg binnen en niet via de autostrade. Een grapje van onze Garmin? Aan de grens moeten we stoppen, een zeer ernstige Deense douanier bekijkt ons met gefronste wenkbrauwen en wuift ons dan door. 

De eerste (dure) Deense brug is de Storebaeltbrug en daar wordt mijn Visakaart niet aanvaard. Gelukkig kan ik met de gewone bankkaart betalen. Afwachten wat de volgende brug geeft, want zonder bankkaart / kredietkaart naar Noorwegen wordt moeilijk. 

De 9km lange Øresundsbron brug tussen Kopenhagen en Malmö ligt in de wolken. Het zicht is beperkt maar er is weinig wind zodat de overtocht vlot verloopt. We zijn erg tevreden dat aan de overzijde in Zweden onze kredietkaart probleemloos aanvaard wordt. De Zweden hebben ook douanecontrole, maar hier worden we zonder veel poespas doorgewuifd.

De eerste autowegparking die we oprijden is de zelfde smerige parking van vorige keer in 2013. De parking is alleen nog een beetje erger geworden en het is weekend en ze staat vol vrachtwagens. 

De rit verloopt vlot tot we opeens op de staart van een file botsen. Onze Garmin wist van niets, blijkbaar hebben de Zweden geen verkeersinfo doorgegeven. Een uur langzaam kruipend verkeer wegens werken aan een brug en we kunnen verder. De blauwe hemel heeft plaatsgemaakt voor wolken en 20km voor Halmstad krijgen we een flinke regenbui over ons heen.

De staanplaats is Halmstad is niet veel zaaks, maar alles is er rommelig aanwezig (behalve stroom) en ze ligt rustig langs de rivier de Nissan op een kwartier stappen van het stadscentrum. We staan stil, de handrem juist aangetrokken en daar komt een curieus iemand op ons afgestapt. Het blijkt de beheerder van de staanplaats te zijn. Lange baard, lange haren, korte broek en sloffend op zijn sloffen. De man praat zacht en is erg vriendelijk, hij geeft volop uitleg over de staanplaats en over de stad.

Na een kleine rustpauze wandelen we langs de Nissan naar de stad. Kleine jachten langs de waterkant en veel groen, het is een aangename wandeling. Het stadsmidden (?) dat wij bezocht hebben is niet veel zaaks.

Het is erg kalm op de staanplaats. We staan met een viertal motorhomes verspreid over de grote staanplaats wanneer het rond 22u stilletjesaan donker begint te worden.