donderdag 12 juni - Paestum - 200km

Vanmorgen hebben we bij de uitbater van de staanplaats nog een halve kg brood - brood wordt in Italië gewogen  - gekocht en daarna kunnen we op weg naar Paestum. 

We rijden dwars over het Italiaanse schiereiland, door Basilicata want onze bestemming ligt in Campania, de streek rond Napels aan de Middellandse zee. De weg loopt af en toe door een schitterend berglandschap met heel weinig bewoning. De dorpjes zijn heel dun gezaaid.

Er zijn veel wegenwerken met plaatselijke omwegen en we hebben één schrikmoment. We moeten bij de zoveelste wegenwerken van de superstrada rijden, draaien op een rotonde en dan terug de SS op maar … max 3,5ton en max 2,30m breed. Dat laatste heb ik te laat gezien - wegens te nonchalant - en ik ben al opnieuw richting superstrada. Een wegversmalling met betonblokken blokkeert onze weg. Onze motorhome is 2,35m breed (op 1m hoogte) zonder de spiegels. Achteruit is heel moeilijk wegens achteropkomend verkeer dus rij ik cm voor cm vooruit. De betonblokken zijn bovenaan smaller dan beneden en we geraken heelhuids door de fuik, dat is even bibberen! 

De diesel is heel duur in Italië en wanneer we onderweg een Esso-station met heel scherpe prijzen zien aarzel ik niet. Oeps, geen bankautomaat, enkel cashbetaling! Gelukkig hebben we nog enkele briefjes van 20 euro en we kunnen de tank ongeveer vullen. Bij de tankstations met lage prijzen is dikwijls cashbetaling - vooruit betalen aan een automaat - de enige mogelijkheid.

Tegen de avond komt een koppel Fransen ons gezelschap houden. Morgen gaan we naar het noorden, richting Pompeï en de Vesuvius!

vrijdag 13 juni - Pompei - 78km

We rijden langs de spaghetti van wegen rond Salerno richting Napels. Hier heeft de TomTom weerom zijn best gedaan om voor ons de onmogelijkste wegen uit te stippelen. Een kaart is van weinig nut want er zijn zo veel wegen dat je onmogelijk kan weten waar je nu ergens juist zit. In Pompei stuurt hij ons eerst een straat in die even verder versmalt tot een onooglijk steegje, later op 500m van onze bestemming is hij de satellieten kwijt en moeten we gissen welke richting we uit moeten. Verkeerd gekozen natuurlijk en het ballet langs achterafstraatjes herbegint. Uiteindelijk bereiken we toch onze bestemming, de area Ametrano op enkele honderden meters van het centrum van Pompei.

Na de ergste hitte van de middag gaan we te voet richting opgravingen. Voor we aan de kassa komen dringen gidsen zich reeds op. Ze willen ons een rondleiding geven en ook meenemen naar de top van de Vesuvius. Een truuk die altijd werkt is zeggen dat je tot een groep behoort en die groep kwijt bent, dan laten ze je gerust.

Ongeveer de helft van Pompei is voor toeristen ontoegankelijk wegens herstellings- of instandhoudingswerken. Het is heet wanneer we langs de „straten” flaneren. De Pompeiers van 2000 jaar geleden hadden een ingenieus systeem van stratenbouw, met verhoogde oversteekplaatsen met stapstenen die voor droge voeten zorgden bij regenweer. Voor een uitgebreidde beschrijving lees je best het artikel op Wikipedia.

De duomo, de kathedraal van Pompei, is een pareltje dat we op de terugweg bezoeken.

Op de staanplaats blijkt de „schmutzige” Duitser van in Gallipoli hier eveneens aangekomen. Ook hier is hij niet heel netjes en spoelt zijn wc-cassette aan de verkeerde kraan. Een Française schiet in een franse colère en leest hem de levieten. Eens „schmutzig” overal „schmutzig” zeker.

We staan hier dicht bij het centrum van Pompei, rustig en met zicht op de toren van de kathedraal. ’s Avonds gaat de toegangspoort dicht en dan staan we nog veilig ook. 

zaterdag 14 juni - Pompei - 353km

Vandaag gaan we met de motorhome de Vesuvius op en we willen vroeg vertrekken. Een supermercado op 100m is vanaf 7u open en heeft zeer lekker brood en ook cornetti (croissants).

De eigenares van de staanplaats heeft gezegd dat we voor de Vesuvius de afrit „ Torre del Greco" moeten nemen. Even voorbij de opgravingen is de oprit van de autostrade richting Napels. Wanneer ik op een groot bord „ Torre del Greco” met daarbij Vesuvius zie staan rij ik onmiddellijk af. Fout, noppes, langs kleine archislechte straten en over kilometers kasseien komen we opeens aan een gesloten poort. Dit is de commerciële ingang voor het bezoek aan het natuurpark van de Vesuvius, niet de parking „quota mille” die we zochten.

De TomTom weet hier natuurlijk ook geen raad en wil ons steeds het commerciële walhalla opsturen. Moe gezocht nemen we terug de autostrade richting Napels. Na de obligate wegenwerken zien we na enkele kilometers opeens een bord voor de afrit „Torre del Greco”, zonder Vesuvius erbij. We willen nog een poging wagen en gaan de autostrade af. Even voorbij de kassa’s van de pedaggio - péage - zien we een wegwijzer Vesuvius. Via een prachtige baan staan we 20min later 1000m hoger op de parking „quota mille”. Toch vreemd dat op de autostrade enkel naar de commerciële ingang verwezen wordt.

Een ijsje kan er altijd nog bij en dan snel naar bed want we willen vroeg op weg. Ons eerste plan om hier en daar nog enkele dagen te blijven is door het slechte weer letterlijk in het water gevallen.