Porto
woensdag 29 april - Freixo de Numão - 170km
Het is opnieuw een frisse morgen met maar 10° in onze “living” want de verwarming stond niet op vannacht. Brood kopen we in een typisch Portugese supermercado van 20m² groot. De keuze is er beperkt maar de vriendelijke uitbaatster maakt alles goed.
Op weg naar Mirandela hebben we eerst enkele kilometers autostrade. Je heb in 2015 in Portugal twee tolsystemen, eentje met tolpoorten en een ander met elektronische tol via een “kastje” in de wagen. Als buitenlander geraak je niet zo eenvoudig aan dat “kastje”en je kan als alternatief de nummerplaat van je wagen registreren bij de eerste controlepost op Portugees grondgebied. Telkens je dan aan een elektronische tol voorbij rijdt zal je op basis van de nummerplaat automatisch betalen via je kredietkaart.
Prima systeem maar wanneer je via Bragança binnenkomt is er geen controlepost, je kan je niet registreren! Ik had thuis een mailtje gestuurd naar de beheerder van het Portugees tolsysteem en gevraagd hoe ik kon registreren en betalen. Daar heb ik nooit een antwoord op gehad zodat ik nu vrolijk wuivend gratis voorbij de tolpoorten zoef. Misschien komt de koude douche later wanneer ze mij uiteindelijk gevonden hebben en tol + boetes naar huis opsturen. We zien wel.
Op weg naar Mirandela bezoeken we eerst nog het gerestaureerde bergdorp Romeu. Langs een steil kronkelend kasseistraatje kom je in een doodstil dorpje aan. Dorp is een groot woord voor de kleine verzameling huizen op een heuvelflank. Een kudde schapen wordt de helling af gedreven en de eeuwig blaffende honden lopen direct achter ons aan. Die blaffende honden bijten meestal niet maar erg gerust zijn we er niet in.
Mirandela is een druk stadje waar weinig te beleven valt. Buiten een mooie 230m lange romaanse boogbrug over de Tua hebben we er weinig gezien. Het stedelijk museum zou wel de moeite waard zijn.
Het is middag en we picknicken aan de rivier. Even later komen er nog drie motorhomes aangereden die een parkeerplaats zoeken. Motorhomes trekken motorhomes aan, dat hebben we al dikwijls gemerkt.
Verder de heuvels in naar Vila Flor. Het stadje heeft alleen maar straten in kasseien en de nieuwe motorhome krijgt een flinke rammeltest. De kerk is mooi maar het centrum is oud en lichtjes vervallen.
Vila nova de Foz Coã laten we links liggen. De voorgevel van de parochiekerk, in manuelstijl, is wel een stop waard.
We zijn hier duidelijk in een wijnstreek, de kronkelende weg loopt door wijnvelden richting het wijndorp Freixo de Numão. Er is een mooie staanplaats tegen de sportvelden en aan een jeugdherberg (?) met restaurant gelegen. Het is mij niet duidelijk wat het juist is maar het restaurant met menu’s van €5 is enkel maar ’s middags open.
Het is een mooi dorp waar later op het jaar wijnfeesten gehouden worden. Nu is het doodstil, de wijnboeren zijn in de velden aan het werk. We hebben kaas en fruit gekocht in een stokoude supermercado met opnieuw supervriendelijke uitbaters. Een pintje op een plaatselijk terras besluit onze namiddagwandeling. De staanplaats is rustig, 4 Fransen en 1 Belg, duiven, kippen en honden zullen voor leven in de brouwerij moeten zorgen. Om 18u30 komt een rijdende bakker langs en even later de ambtenaar van de gemeente om het staangeld te innen.
donderdag 30 april - Lamego - 95km
Vanmorgen is het bewolkt, grijs maar droog weer. Eerst het gebruikelijk ochtendritueel van laden en lossen van grijs en zwart (=wc) water en dan op weg naar Pinão.
Een schitterende eeuwig kronkelende weg voert door de wijnvelden over berg en dal naar de Douro. Onderweg in São João da Pesqueira hebben we een brood gekocht in een plaatselijke padeiria (=bakkerij). Verder over een smalle weg langs zonnige vergezichten met nieuwe aanplantingen van wijnstok en olijfboom. Een vrachtwagen ziet na een bocht nog net op tijd dat hij op ramkoers ligt en kan ons juist ontwijken.
Pinão aan de Douro is langs het water - met Europese hulp - mooi opgeknapt. Een riviercruiseschip legt aan en de passagiers stromen het dorp in. De hoofdstraat blijft nog steeds een troosteloze bedoening van kasseien, kleine winkeltjes en veel rommel. Langs het water is er wel een mooie promenade onder de palmbomen.
Na de middag rijden we verder naar Lamego, een bedevaartsoord dicht bij de Douro. Over de Douro glijden de cruiseschepen die af en toe hun lading passagiers op bussen dumpen voor een kort bezoek aan verder gelegen toeristische plaatsen.
In Lamego doen we eerst inkopen in een “Pingo Doce”, een Portugese supermarkt in de stijl van Delhaize. Aldi’s en Lidl’s zijn er ook flink vertegenwoordigd maar wij verkiezen de frango assado (=gegrilde kip) van de Pingo Doce. De kaas van Lamego, gemaakt van schapen-, geiten- en koemelk was o zo lekker.
Over een juist beëindigde markt zoeken we onze weg naar “camping Lamego”. Dit is geen echte camping maar eerder een goed verzorgde staanplaats.
Een steil kronkelende kasseiweg brengt ons voorbij de kerk van het bedevaartsoord naar de staanplaats.
De vriendelijke eigenaar staat ons al op te wachten maar hij kent buiten enkele woorden Engels alleen Portugees. Mijn Portugees is echter te beperkt en het gesprek wil niet vlotten.
Langs een ellenlange trap, stijl Bom Jesus in Braga, daal je af naar de stad. Het weer is niet al te schitterend en de bezienswaardigheden zijn dun gezaaid, we keren snel terug naar onze staanplaats. Nu de trap op, dat is nog erger dan de afdaling! Hijgend en zwetend bereiken we de top van de heuvel. Het is koud en de dreigende wolken voorspellen regen, we “genieten” dan maar van de knusheid van onze nieuwe motorhome. De weersvooruitzichten voor de volgende dagen beloven weinig goeds.
vrijdag 1 mei - Porto - 140km
Het heeft de ganse nacht licht geregend maar de laad- en losactiviteiten kunnen onder dreigende wolken droog gebeuren.
Via de autostrade rijden we richting Porto. De elektronische tol wordt overal aangekondigd maar … wij kunnen er weinig mee aanvangen. Na kilometers rijden onder een dreigend wolkendek begint de weg te stijgen en beginnen de wolken te dalen. Even later zitten we in dichte mist, de zichtbaarheid beperkt tot 20m. Kilometers verder trekken de wolken langzaam op maar begint het wel zachtjes te regenen. Dat zachtjes gaat harder en harder en wanneer we op camping Salguieros in de omgeving van Porto aankomen valt het water met bakken uit de hemel.
De staanplaatsen zijn erg modderig maar na wat slippen geraken we, met aanwijzingen van 3 Portugezen onder een regenscherm, op een plaats met een iets hardere ondergrond.
Het is nog geen middag maar meer dan een boek lezen en een film kijken zit er voor vandaag niet meer in. Voor morgen wordt een kleine weersverbetering voorspeld zodat we Porto toch min of meer droog zullen kunnen bezoeken.
zaterdag 2 mei - Porto - 0km
Een strakke onaangename wind blaast over de promenade langs de Atlantische kust. We nemen bus 15 die vlak voor de ingang van de camping stopt en je in 30min naar het centrum van Porto brengt. We bezoeken het deel van de stad dat we vorige keer niet gezien hebben. Het motregent zachtjes maar in ’t stad heb je minder last van de wind. Het valt al bij al nog mee, zeker wanneer rond de middag de regen stopt.
Aan café Majestic staan de toeristen rijen dik te wachten op een vrije plaats. Idem aan de bibliotheek Chardron ofwel Livrario Lello & Irmão, een zeer bekende historische en artistieke boekhandel. De azulejos in het station São Bento zijn een lust voor het oog. Er is voor elke toerist wel iets te vinden, Porto is één van de hoogtepunten in Portugal.
Bus 15 brengt ons langs kronkelende steegjes terug naar de camping. Het weer valt niet tegen en we maken nog een flinke wandeling in de zeewind. Voor morgen zijn de weersvooruitzichten opnieuw bar slecht. We zien morgenvroeg wel of we hier blijven of verder naar het zuiden rijden.
Maak jouw eigen website met JouwWeb