Monsaraz

dinsdag 19 mei - Tavira - 78km

We vullen de voorraad aan in de Pingo Doce van Armação de Pêra en gaan dan op weg naar Tavira. Om snel langs Faro te geraken rijden we eerst 60km via de autostrade die de kust volgt. 

Er is weinig verkeer en tegen de middag komen we aan op de Camping Parque de Campismo dos servicos sociais da PSP (Polícia de Segurança Pública) aan de rand van Tavira. Het is een vreemde camping die enkel buiten het seizoen voor alle toeristen toegankelijk is. Tijdens de zomermaanden is ze voorbehouden voor de PSP.

Door de vele lage olijfbomen op de camping is het oppassen geblazen want onze motorhome is bijna 3m hoog. Een schaduwplek is ook moeilijk te vinden en dat terwijl de zon op de helling brandt. Geen ideale pleisterplaats maar wel op wandelafstand van het centrum.

Tavira is een mooi gelegen stad aan de voet van een heuvel rond de monding van de Rio Gilão. Na de middag gaan we te voet de heuvel af richting centrum. Aan de rivier is het de gewone toeristenbedrijvigheid met terrasjes en winkeltjes. Het centrum is mooi met een oude Romeinse brug en een kasteel, het Castelo dos Mouros. De schitterende Igreja de Santiago met heel mooie azulejos staat vreemd genoeg niet in onze groene reisgids.

woensdag 20 mei - Alcoutim - 65km

We volgen de beruchte - druk en gevaarlijk - N125 richting Spanje. 

Onze eerste bestemming is Vila Real de Santo António, een grensstad aan de Guadiana rivier.

Van uit het park langs de rivier ziet men de Spaanse witte stad Ayamonte liggen op de andere oever.  Het hoofdplein van Vila Real de Santo António is omzoomd door kleine sinaasappelbomen. De toeristen zijn vooral Spanjaarden die hier op daguitstap komen.

We volgen de rivier naar Castro Marim, op een heuvel boven de moerassen aan de Guadiana gelegen. Het dorp heeft twee forten, een ruïne van een 12de eeuwse rode zandstenen burcht en een 17de eeuws fort. Beide forten ter verdediging van de grens tegen de Spanjaarden.

Onze slaapplaats wordt Alcoutim, piepklein dorp aan de Guadiana. Van op de staanplaats hebben we een mooi uitzicht over dorp en rivier en horen we de honden blaffen in Spanje. Wanneer de kerkklokken in Alcoutim 11 keer slaan dan antwoorden de Spaanse onmiddellijk met 12 slagen! 

We maken een wandeling de heuvel af naar de rivier en proberen de plaatselijke horeca een cent te laten verdienen. Aan het eerste terras bij de rivier zitten de barvrouwen verveeld te roken aan een tafeltje en na een kwartier wachten houden we het voor bekeken. Het is zelfbediening staat er op een briefje aan de bar maar dat hadden we niet gezien. Het tweede terras zit afgeladen vol en wanneer we aan een derde toekomen stormt een vrouw naar buiten om ons met gebaren duidelijk te maken dat ze fechado, gesloten zijn. Er zit wel een inboorling te drinken maar voor ons is er geen plaats. Onze koelkast is echter goed gevuld, omkomen van dorst doen we niet.

We hebben geluk, er is dit weekend een Islamitisch festival en het Portugees dorp is omgetoverd in een Noordafrikaans dorp. Doeken overspannen de steegjes om een soek voor te stellen. Er wordt een massa volk verwacht en de eerste bezoekers stromen al toe wanneer we na de middag het dorp verlaten.

Nu naar Serpa waar we evenals in 2011 zullen verblijven op de gemeentelijke camping. De camping staat goed vol maar we vinden toch nog een plaats in de schaduw. De rest van de dag beperken we ons tot soezen in de warmte met een boek en een drankje. Het leven van een toerist kan soms hard zijn.

donderdag 21 mei - Serpa - 90km

Het was een heel rustige nacht, af en toe een blafgevecht tussen Spaanse en Portugese honden maar voor de rest zalige rust.

Door een heel mooi niemandsland, over en rond heuvels begroeid met olijfbomen rijden we naar Mértola. Het dorp ligt op een heuvel aan de samenvloeiing van de Guadiana en de Oeiras. De witte huizen liggen cirkelvorming tegen de helling onder een gerestaureerde 13de eeuwse burcht. De staanplaats/parking wordt uitgebaat door de plaatselijke brandweer.

vrijdag 22 mei - Monsaraz - 96km

In de voormiddag hebben we Serpa bezocht. De stad heeft een mooi historisch centrum waar het heerlijk wandelen is. Talrijke zwaluwnesten versieren de gevels van de lage huisjes. De stadsmuren zijn uitstekend bewaard gebleven en ook het aquaduct drukt nog steeds zijn stempel op de stad. 

Door de uitgestrekte graanakkers van de Alentejo rijden we daarna richting Monsaraz. Het landschap is verlaten en graanvelden, kurkeiken en olijfbomen omzomen de weg. Hier en daar heeft een ooievaar zijn nest op een elektriciteitspaal gemaakt. 

Over uitstekende wegen volgen we de loop van de Guadiana. De rivier is afgedamd en de ondergelopen valleien achter de dammen vormen nu een gigantisch stuwmeer. 

Monsaraz is op een heuvel gelegen en van op de staanplaats onder de stadsmuren heb je een schitterend uitzicht over het grote stuwmeer in de diepte.

We maken een wandeling door het dorp op zoek naar een restaurant voor vanavond. Er zijn weinig toeristen en het piepklein dorp is leeg. Een museum over muurschilderingen lokt ons binnen maar …. in het ganse museum is maar 1 (één) muurschildering te bewonderen. Het dorp is interessant voor het prachtig uitzicht van op de muren van het kasteel. Het is typisch oud maar mooi Portugees met heel weinig volk op straat, de toeristen zijn schaars in het voorjaar.

Er staat een vijftal motorhomes op de staanplaats onder de muren en de donkere nacht zal doodstil zijn. 

Portugal 2015    Porto   Lissabon   Armação de Pêra   Monsaraz    via Marvão naar huis