Lago Maggiore

donderdag 16 juni - Turijn - 76km

We hebben zeer rustig geslapen aan ons rusthuis. De eerste werknemers komen ’s morgens vroeg toe maar wij blijven nog lekker uitsoezen. De artisanale bakker is op 5 min van onze staanplaats en het blijkt later het beste brood van de ganse reis geweest te zijn.

Water tanken kunnen we hier maar een loosput is er niet, dat kunnen we wel op de autostrade doen. Na enkele rammelkilometers komen we op de autostrade. Het eerste servicepunt is afgesloten en het tweede is in een erbarmelijke staat. De sporen van voorbijgekomen camperisti zijn op het uitgiet-rooster in alle kleuren zichtbaar. Uitgieten van de wc-tank lukt echter en meer hebben we hier niet nodig.

Deze namiddag gaan we nog tot in het centrum om het Egyptisch museum te bezoeken, met de tram zijn we er in 20min. We stappen af en over pleinen en langs galerijen bereiken we tussen drommen andere toeristen snel het museum. Rugzakken of grote handtassen zijn in het museum verboden, die moet je in een kastje achterlaten. 

Het museum is erg druk, erg mooi ook maar zeker vermoeiend. Het is het tweede grootste Egyptisch museum ter wereld na Caïro en biedt een mooi overzicht van het leven in Egypte 4000 jaar geleden. 

Het verkeer is erg druk op de ring rond Turijn. We nemen een grote laan richting centrum en om 13u30 staan we op de parking “Caio Mario”. Op deze parking is een deel voorbehouden voor motorhomes. Er staat een 10-tal motorhomes maar er is plaats voor 50. Alle betalingen, van parking tot electriciteit, water en douches worden via automaten geregeld. De tram 4 naar het centrum stopt aan de rand van de parking, 50m van ons huis.

Door het venster zien we de eerste regen overdag na 14 dagen zon en bij het buitenkomen staan er Afrikanen regenschermen te verkopen. Die mannen passen zich vliegensvlug aan de behoeften van de toeristen aan.

Onder de galerijen is het droog en daar hebben de bedelaars zich geconcentreerd. De regen spoelt het vakantiegevoel weg en we hebben vandaag uitzonderlijk geen zin in een ijsje. Tram 4 brengt ons door het verregende Turijn terug naar onze slaapplaats.

vrijdag 17 juni - Turijn - 0km

Hop on, hop off onder een stralende zon. We blijven maar één dag in Turijn en met de bus de stad bezoeken geeft een goed idee van de stad, echt bezoeken kan je het echter niet noemen. Daarvoor zou je hier en daar moeten afstappen en dan kom je met een dag niet toe.

Turijn is een vuile stad met overal graffiti. Geen grote lanen in het centrum maar vele kleine steegjes, heel veel galerijen en vriendelijke mensen (wanneer ze eens opkijken van hun smartphone). 

In de voormiddag hebben we lijn B van de Hop on/off genomen, die maakt een grote boog rond de stad, tot aan het jachtslot Stupinigi. ’s Middags een broodje gegeten bij een YUM op het piazza Castello. Lekker, vriendelijke bediening, rustige plaats recht tegenover de hop on.

In de namiddag de lijn A door het centrum en daarna te voet door de wirwar van straten. 

Het stratenpatroon is verwarrend, alhoewel de straten in rechte lijnen op elkaar staan. Langs de Po heb je een mooie promenade en in de Duomo vind je de wereldberoemde lijkwade. 

Veel galerijen, kleine pleintjes met terrassen en steeds veel volk te voet, het is een erg levendige stad. Met de auto moet je het centrum mijden, in de smalle straten vol trams en bussen is er geen doorkomen aan.

De telefoon gaat op stap

Met een kinderwagen door de stad wandelen kunnen de Torinese moeders niet zonder constant op een klein schermpje te kijken.

Verliezen ze anders de weg, is het een foto van hun kleine die een meter lager ligt te slapen/krijsen of zijn ze in contact met hun voorvaderen?

Zonder smartphone gaat er niets meer. Voor het eten, na het eten, op de tram, te voet of wachtend op een ijsje, de blik blijft gebiologeerd op het kleine schermpje gericht.

Kinderen sjokken achter hun schermstarende moeder, verstoken van elk menselijk contact of aandacht.

Vroeger moesten de mensen hun hond uitlaten, nu laten ze hun smartphone uit. Domme mensen met een slimme telefoon

Rond 16u laten we ons terugrijden naar Caio Mario. Rondom ons zien we zwarte wolken maar zelf zitten we nog een tijdje buiten in de zon. Om 16u45 klinkt luid gejuich, Italië heeft gewonnen op het EK in Frankrijk!

zaterdag 18 juni - Baveno - 168km

Om 8u sta ik bij de (koude) bakker op 100m van de parking. De man heeft honderduit te vertellen over het voetbal. België heeft goede spelers maar geen ploeg en Italië wordt Europees kampioen. Dit wordt de nieuwe Belgische bondscoach.

Na het ontbijt wordt de auto (slaapkamer + keuken + living) opgeruimd en kunnen we het grijs- en zwart water lozen. De parking is ideaal gelegen en na 10min rijden we al op de autostrade naar het noorden, richting Milaan. We gaan aan het Lago Maggiore nog enkele dagen van het goede weer genieten alvorens terug uitgeregend te worden in België. Ik heb in Solcio aan het meer een camping gevonden die er op papier veelbelovend uitziet, als alternatief hou ik camping Tranquilla in Baveno achter de hand.

Het verkeer loopt vlot langs de autostrade en we komen na de afsplitsing van de weg naar Milaan snel aan de bergen rond het Lago Maggiore. De autostrade ligt hoog tegen de berghelling en naar de meeroever is een duik langs een smal, steil, kronkelend wegje. Volgens de Garmin kunnen we er door maar opeens versmalt de weg. Links en rechts zijn de gevels bekrast door wagens die snel door de vernauwing dachten te komen maar wij stoppen en rijden zeer voorzichtig verder. We kunnen er inderdaad door - 20cm links en rechts - maar op de weg naar beneden is het door de bochten zonder zicht steeds hopen dat er geen zwaar verkeer de berg op moet. Waarschijnlijk mogen die er niet op en we komen traag maar zeker in Solcio aan. Onderweg hebben we prachtige vergezichten op het meer in de diepte.

De camping in Solcio en vooral de omgeving vallen lelijk tegen. We rijden verder naar camping la Tranquilla in Baveno waar ik 45 jaar geleden enkele keren was, ik ben benieuwd hoe het er nu uit ziet. 

Van aan de oever in Baveno rijden we steil bergop, langs smalle straten door een bomen-tunnel en we vinden de camping waar ik ze 45 jaar geleden achter gelaten heb. Het is een kleine oude camping, te voet een half uur steil bergaf naar de oever van het meer en het centrum van Baveno. 

We staan nog maar juist geparkeerd of ik krijg van de Italianen rondom ons al een uitnodiging om te komen petanquen. Hier kunnen we gerust twee dagen blijven, volgens de VRT is het weer thuis archi-slecht. ’s Avonds hebben we in restaurant Eden gegeten, mooi aan de promenade van Baveno gelegen. Dat restaurant is geen aanrader, het was niet slecht maar kon veel beter.

zondag 19 juni - Baveno - 0km

Vandaag gaan we boodschappen doen, wat slenteren langs de oever in Baveno en het uurrooster van de boten op het meer opvragen. Morgen maandag willen we een dagtocht maken langs de verschillende eilanden en ook Stresa en Pallanza bezoeken. 65-plussers krijgen korting, maar niet in het weekend! Het traditionele ijsje, bij een onvriendelijke verkoper, geeft ons de nodige energie om terug de berg op te stappen.

maandag 20 juni - Baveno - 0km

De bakker ligt 5 min steil bergaf vanaf de camping. De ochtendstond heeft hier ook vanalles in de mond en na 15 minuten heb ik deze fitness al achter de rug.

Na het ontbijt gaan we op weg naar het station van de toerboten, in het centrum van Baveno. We komen langs de staanplaats voor motorhomes van de stad. De plaats is groot met alle voorzieningen, maar vlak naast een erg drukke spoorlijn gelegen. Hier 12 euro betalen voor weinig nachtrust, dan kan je beter bergop voor 17 euro de relatieve rust van La Tranquilla opzoeken. Je krijgt er dan de morgenfitness - indien je vers brood wilt - nog gratis bij.

Op de camping heeft de uitbater de privé watertaxis aangeraden. Voor dezelfde prijs als het openbaar vervoer varen die veel frequenter tussen Baveno en eilanden. Dat klopt maar verder dan de eilanden geraak je dan niet. Wij willen echter ook Stresa en Pallanza bezoeken. Dit lukt perfect met de “Tessera circolazione libera” van het openbaar vervoer. Je mag met deze kaart de ganse dag over het meer varen en stoppen waar je wilt. Je moet alleen het uurrooster in het oog houden, want niet alle boten stoppen overal.

Onze eerst stop is Stresa. Deze oude badstad heeft een heel mooie promenade met prachtige hotels. Het is een geliefkoosde pleisterplaats van de - oudere - Engelsen en de voertaal op de promenade is zeker voor de helft Engels.

De lunch - il pranzo - in de tuin van Hotel “Fiorentina Pescatori” is eenvoudig en lekker. Geen culinair hoogstandje maar qua prijs-kwaliteit volledig in orde. De eigenares herkennen we van een vorig bezoek, 20 jaar geleden.

Terug op de boot varen we naar het Isola dei Pescatori, het visserseiland. Het eiland(je) krioelt van de toeristen maar we vinden een bank in een park op een punt van het eiland. Mussen tsjilpen, meeuwen krijsen en aalscholvers …. duiken in het heldere water. Het is hier zo goed dat we bijna te laat zijn voor de boot naar Isola Madre. Op Isola Madre bezoeken we de tuin en het kasteel, waarna we in Pallanza een ijsje gaan eten. 

Rond 18u zijn we terug thuis, moe van een ganse dag slenteren. 

dinsdag 21 juni - Etival-Clairefontaine - 511km

De ochtendfitness brengt ons brood en om 8u20 gaan we op weg naar huis. Na 5 min zijn we reeds op de autostrade en met weinig verkeer rijden we richting Milaan. Voor Milaan nemen we links de richting Malpensa en verder naar Chiasso aan de Zwitserse grens.

In Chiasso is er geen douanecontrole en langs de Gotthardtunnel bereiken we snel Beckenried aan het Vierwoudstedenmeer. In de Gotthardtunnel was het 32gr, maar anderen hadden daar al 37gr, ondanks het koude weer buiten de tunnel en de hoogte.

Beckenried heeft ons teleurgesteld, de bakker heeft geen notentaart meer, alles is uitverkocht. We rijden dan maar verder, vanaf Luzern begint het te regenen, een voorbode van het Belgisch weer. 

Aan de Franse grens is het een klein beetje file en even verder begint de Garmin kuren te krijgen. Die staat nog steeds ingesteld op 3850kg en vermijdt braaf de kleine wegen maar, met schreeuwende logo’s wil hij/zij mij duidelijk maken dat er verder een gewichtsbeperking tot 3,5ton is. Geen mogelijkheid om die waarschuwingen te negeren, terwijl voor en achter ons 25-tonners lustig voort denderen. De madame van Garmin wordt uitgeschakeld en die naast mij neemt de kaart, we kunnen verder.

Tanken in Kaysersberg, de col du Bonhomme over en we zijn snel in Etival. Wonder boven wonder blijft het droog.

woensdag 22 juni - Han sur Lesse  - 307km

We vertrekken opnieuw vroeg en zonder problemen bereiken we om 13u10 Han sur Lesse. Een korte wandeling en een bezoek aan het restaurant van hotel “Grenier des Grottes” besluiten de vakantie.

donderdag 23 juni - thuis  - 130km

 Voor het oprijden van de Brusselse ring hebben we de eerste echte file, 45min lang, van de ganse reis maar om 11u zijn we toch terug thuis.

Piemonte 2016 - Milaan - Castiglione Falletto - Saluzzo - Lago Maggiore