Portovenere
Portovenere - met de bus
In de tabaccheria zijn er nog genoeg buskaartjes en we nemen de bus naar Portovenere. Het heeft de vorige dag gebrand in de bosjes langs de kustweg en van de sentiero zal er nu zeker geen spoor meer te bekennen zijn. Met de bus is trouwens comfortabeler dan te voet langs de baan. Van uit de bus hebben we een prachtig zicht op de baai en na 10min staan we al aan het centrale plein(tje) van Portovenere. Er waait een stevige bries wanneer een zeilboot langzaam de haven binnenvaart.
Aan een pleintje vraagt een groep Duitse meisjes in het Engels naar het dichtstbijzijnde strand, het strand(je) aan het plein(tje) vinden ze te klein en te vuil. Vermits wij zelden of nooit op een strand zitten kunnen we hen niet helpen.
Terug richting Le Grazie zien we later van op de bus een langgerekt strand. Hopelijk hebben ze dat ook gevonden.
Door de poort gaan we het enige toeristenstraatje van Portovenere in. We hebben de meeste zaken bij ons vorig bezoek al eens bekeken maar ik vind niet ver van het plein in een mooi winkeltje een t-shirt van Portovenere. Ik heb mijn souvenir te pakken!
We kopen een panino caldo in een bar en klimmen voor de middag naar het uitzichtspunt aan de burcht. Prachtige vergezichten in alle richtingen: La Spezia, de kust richting Cinque Terre en in de verte de nevelige bergen rond Carrara. Na de middag dalen we terug af naar de banken aan het pleintje.
De plaatsen zijn beperkt maar we vinden nog plaats naast een oudere Italiaanse dame. Het blijkt een zeer vriendelijke dame uit Emilia-Romagna te zijn. Ze praat hondertuit over haar vakanties. Ze was nog maar één keer buiten Italië, naar Wenen, en komt al meer dan 20 jaar naar de vakantiewoning van de familie in Portovenere. Het is hier zo mooi dan ze geen andere vakantie nodig heeft. Het is hier inderdaad mooi maar 20 jaar is wel heeeeel lang!
We gaan terug naar Le Grazie, alles inpakken want onze vakantie zit er hier op. De Gotthardtunnel is nog steeds gesloten en we moeten kiezen voor de San Bernardino of de Grote Sint Bernard. Vermits iedereen de San Bernardino afraad wegens te veel file besluiten we via de Grote Sint Bernardtunnel en dan over Martigny naar huis te rijden.
We hebben tijd, het is vakantie dus lassen we nog een stop in te Aosta. Ik heb Aosta vroeger eens bezocht en wil die stad wel eens opnieuw zien.
Aosta
Aosta ligt in een uithoek van de Italiaanse Alpen. Het is niet te ver, het weer is goed en we hebben bijna de hele weg autostrade, het zal vlug gaan. We doen de kronkelige kustweg naar La Spezia voor de laatste maal. Deze vakantie is ons bevallen, Le Grazie viel mee en Cinque Terre zeker. Of we deze richting nog eens komen is niet zeker, we zijn geen echte zonnekloppers.
We komen regelmatig naar en door Zwitserland en ik dacht dat dit het land van de wegtunnels was. Volledig verkeerd, Italië heeft er 100-maal meer. De autostrade richting Genua slingert zich door de Apenijnen. Kleine dorpjes op een heuveltop, soms een glimp van de zee, beboste hellingen. Het berglandschap is mooi en het is hier minder ruw dan tussen Parma en La Spezia.
De tunnels rijgen zich aaneen, korte en lange met soms maar 50m lucht ertussen. In de omgeving van Genua wordt het gekronkel van de autostrade nog erger, een goede kaartleester en een beetje hulp van de TomTom houden ons in deze doolhof op het rechte spoor. We volgen de richting Alessandria om dan boven Torino af te buigen richting Aosta. Het landschap is vlak met links en rechts van de autostrade immense rijstvelden. Deze worden via kleine beekjes bevloeid, staan ook gedeeltelijk onder water. Het is een vreemd gezicht na de bergen langs de kust.
Wanneer we in Aosta uit de auto stappen is het drukkend warm. Met de airco aan hebben we ons 300km in een aangenaam microklimaat bevonden en nu doet het temperatuurverschil wel naar adem snakken. We hebben een hotel met aIrco nodig en de Michelingids van Pisa komt nu goed van pas.
Het wordt Hotel Europa, ****-sterren rijk en op 100m van de grote markt. De imposante inkom schrikt eerst een beetje af maar het blijkt vlug dat de kamers de sterren niet meer kunnen volgen. De oude glorie weerspiegelt zich ook in de prijs, 45 euro per persoon voor een kamer met ontbijt is helemaal niet duur voor de ligging en de sterren.
Aosta is een mooie stopplaats met gelaterie en bars in overvloed. Er zijn overal sporen van de Romeinse doortocht te vinden. We vinden voor vanavond zeker een restaurantje om een kleinigheid te eten. Een gelato koelt ons af maar de drukkende warmte heeft onze eetlust geen deugd gedaan. Het wordt een kleine pizza in een bar onder zeil op de grote markt. Is het de warmte of is het de kwaliteit van de keuken, maar mijn vrouw heeft hier een salmonellabesmetting opgelopen. De gevolgen laten zich raden.
In de zomer is het dikwijls ongezellig broeierig warm in Aosta. Een hotelletje hoger in de vallei richting de Sint Bernard-pas is wellicht te verkiezen boven een ****-sterren met airco!
Het wordt een zeer onaangename nacht.
Naar huis
Ik hou niet van een airco op de slaapkamer maar in deze broeierige hitte heb je geen keuze. Het ding maakt lawaai, staat soms te koud en is ronduit onaangenaam. Aosta is mooi maar in de zomer als stopplaats te mijden !
Het ontbijt is zeer verzorgd maar ik kan er spijtig genoeg maar alleen van genieten. De zeer vriendelijke dienster wil nog thee en broodjes op de kamer opdienen maar eten is het laatste waar je hoofd naar staat als de salmonella toegeslagen heeft.
We verlaten Aosta zo snel we kunnen. Hier blijkt opnieuw dat ik de TomTom moet volgen. De verkeersborden wijzen naar links, TomTom naar rechts en door de borden te volgen wordt ik volledig rond de stad gestuurd. Ik zal het nooit leren!
De kronkelweg gaat pijlsnel omhoog de bergen in. Ik dacht dat de voertaal Frans was in de Valle d'Aosta, maar Italiaans is het enige dat je er hoort of ziet. De oudere gebouwen dragen nog opschriften in het Frans en alle officiële opschriften zijn tweetalig (waar kennen we dat van).
De weg richting pas of tunnel - je hebt de keuze - is prachtig. Sneeuwbergen rondom, groene dalen met kleine dorpjes vol hotelletjes. Waren we maar niet in Aosta afgestapt!
Aan de ingang van de tunnel moeten we even slikken:25 euro om er door te rijden is niet mis, zeker omdat de pas gratis is. Met nog 900km voor de boeg kiezen we toch voor de snellere en kortere tunnel.
De afdaling richting Martigny gaat zeer vlot. Er is weinig verkeer, de meerderheid kiest blijkbaar voor de San Bernardino. Tanken aan 1.15 euro ipv 1.38 in Italië. Lausanne met een prachtig vergezicht over het meer van Geneve, Gruyere, Bern en Basel gaan snel voorbij.
Eens België binnen beginnen de problemen: werken en files op de E411. De TomTom vind een alternatieve weg en het tijdverlies beperkt zich tot 25min. Om 19u30 zijn we thuis.
Beckenried Le Grazie Lucca Portovenere
Maak jouw eigen website met JouwWeb