Onze Italiaanse bestemming, het Parco Nazionale delle Cinque Terre is een van de door toeristen meest bezochte parken van Italië. Het park blinkt op vele gebieden uit en in 1997 zijn de vijf dorpen opgenomen in de Werelderfgoedlijst van UNESCO.

Behalve de vijf schitterende dorpen aan de kust heeft het een prachtig dicht begroeid binnenland en schitterende heldere zee. Vanaf de veelbelopen wandelpaden op de hellingen heeft men doorlopend mooie uitzichten. Het land en ook de zee zijn hier beschermd, dit deel beslaat ongeveer 30% van de totale parkoppervlakte.

In het zuidelijkste deel van het park liggen twee kleine eilandjes Scoglio Grimaldo en Scoglio Ferale, in het noorden de Scoglio Gagiato.

Meer info over Cinque Terre vind je op Wikipedia. Morgenvroeg om 4 uur vertrekken we.

Beckenried - 750 km 

Het is een mooie frisse morgen wanneer we om 4 uur de wagen starten. Ik had de laatste dagen startproblemen - een Honda heeft toch nooit problemen - en ben wel een beetje ongerust. We hebben die startproblemen nog twee dagen gehad maar van zodra de auto een spoortje Italiaans bemerkt zijn er geen startproblemen meer. Hopelijk blijft dat ook na de vakantie zo.

Beckenried - Treib

Hotel Rössli geeft ons een zeer lekker en uitgebreid ontbijt in de panoramazaal met zicht op het meer. We zijn onmiddellijk in vakantiestemming want de laatsten aan het ontbijt. Op de wandelkaarten stippelen we een tocht voor die dag uit. Er zijn weinig vlakke wandelingen, de meeste gaan snel steil bergop. We vinden er eentje van 3u30 naar Treib, een landpunt aan het meer richting Altdorf.

Het eerste deel langs het meer is zeer vlak. Langs talloze plezierbootjes en vakantieverblijven, met steeds de autostrade hoog boven ons. Even verder komen we een groep jongeren tegen die aan een inham van het meer een feestje met BBQ en muziek aan het bouwen zijn. Hun muziek (mm) zal ons nog een tijdje vergezellen.

We zijn in Zwitserland en na een halfuurtje draait  het pad rechts een kloof in. Het gaat steil omhoog langs een waterval. Als eerste wandeling kan dat tellen en we moeten dan ook regelmatig stoppen om op adem te komen. Eens boven uit de kloof loopt de weg door bergweiden met links een mooi uitzicht over het meer.

In Treib, stopplaats van toerboten en startplaats van de Treib-Seelisberg-Bahn, vinden we onder de platanen een uitstekende aanlegplaats.  Met de boot "Schwyz" gaan we via Gersau terug naar Beckenried.

Het avondeten - het diner - is opnieuw uitstekend en na een avondwandeling in volle zon kunnen we aan de trip van morgen denken.

Onze stopplaats wordt Bellinzona. In de groene Michelingids van Zwitserland vinden we het Albergo Internazionale en onze TomTom zal ons morgen wel de weg wijzen.

De San Bernardino is een oude tunnel waar de restauratiewerken in volle gang zijn. Donker, smalle rijvakken wegens een steunmuur van het tunneldak in het midden maar we raken er vlot door. De Ticinokant van de pas is prachtig maar nu wel vol auto's. De dorpjes hangen tegen de bergwanden of staan op heuveltoppen. De vallei is volgens de Groene Michelin een aanrader en ** twee sterren waard.

Om 13u staan we voor de deur van het Albergo Internazionale , vlak aan het station van Bellinzona. We hebben aan de achterzijde een rustige kamer met zicht op de bergen en de auto staat gratis op de eigen hotelparking. In de namiddag bezoeken we de stad. 

Bellinzona is een typisch Zwitser-Italiaanse stad met kleine straten en pleintjes, kerkjes, veel volk te voet of op de fiets en een gelateria op elke hoek. Het Castelgrande biedt een mooi uitzicht op stad en omgeving.

Het is een toffe stopplaats richting Italië maar geen aanrader voor een langer verblijf.