Ticino is, hoewel Zwitserland, qua landschap en sfeer in de dorpjes meer Italiaans dan Zwitsers. Je kan deze streek het best omschrijven als Zwitsers georganiseerd met een vleugje Italiaanse nonchalance.

Eens de Gotthardtunnel door komen de zon en de warmte je tegemoet. De plantengroei is anders dan in de rest van Zwitserland, de kleur van lucht en bodem en de reuk en smaak van eten en drinken zijn verschillend.

Locarno

Met ongeveer 2300 zonne-uren en een subtropische vegetatie is Locarno de stad met het mildste klimaat van Zwitserland. Vooral ’s avonds, als de sfeer rond de arcaden en portici dromerig is, uit bars zachte melodieën klinken en de lichtjes reflecteren in het meer, kun je gemakkelijk verliefd worden op deze schilderachtige stad. Een van de mooiste plekjes is de Piazza Grande en daarachter ligt het oude deel van de stad, "la città vecchia".

Met Duits kan je in de hele streek je plan trekken maar een mondje Italiaans maakt de mensen toegankelijker.

De prijs van logies, eten en drinken, is dank zij de sterke euro in 2008 een flink stuk naar beneden gehaald. De keuken heeft wel niet de verfijning die je 50km verder in Italië wel vindt.

Wij verbleven van 17 tot 24 juli 1998 in Hotel Palmiera te Locarno. Het Hotel was een oude villa met een kleine palmentuin. Het ontbijt was zeer goed, de kamers prima en het hotel had de enige mij bekende airco met water. Het dak werd de ganse dag met water besproeid om het hotel koel te houden. Vraag bij reservering direct een parking want de auto kwijtraken in Locarno is niet gemakkelijk.

Bezienswaardigheden

Hetgeen volgt is maar een heel klein gedeelte van de bezienswaardigheden van de streek. Indien je alles wilt zien en alle wandelingen wilt uitproberen, heb je volgens de plaatselijke kenners een tiental jaar doorgedreven exploratie nodig.

De dorpjes langs het meer kan je met de boten bezoeken, voor de valleien zijn tram en bus het uitgelezen vervoermiddel. Openbaar vervoer is in Zwitserland stipt op tijd en het rijdt tot in de kleinste plaatsjes. Buiten het toeristisch hoogseizoen is de frequentie soms erg laag. De bergwegen zijn, hoewel soms erg smal, zeer goed berijdbaar.

Valle Maggia

De vallei is naar de rivier genoemd die tussen Ascona en Locarno in het meer uitmondt. Het landschap gaat van het mediterrane type aan de monding tot een ruige bergwereld boven in de vallei. De vallei is 25km lang, van Ponte Brolla in het zuiden tot Bignasco. In Bignasco splitst ze zich over talrijke kleinere dalen.

De dorpjes, klein en pittoresk, zijn het afstappen waard. Naast kleine kronkelende straatjes is er meestal een klein kerkje met spitse toren. Soms vind je er ook een grotti, zodat proeven van de plaatselijke keuken de geneugden van het bezoek alleen maar kunnen verhogen. De Santa Maria delle Grazie in Campagna is een schitterend kerkje, onooglijk van buiten herbergt ze binnenin een schat aan beschilderingen. Bosco (Gurin) is het enige Duitssprekende dorpje van gans Ticino. Zowel taal als bouwstijl herinneren aan de afkomst van de inwoners, aan Wallis.

Een prachtige uitstap is de kabelbaan van San Carlo naar de Alpe Robiei. 

De Valle Maggia en zijdalen zijn een uitstekend wandelgebied. Met Zwitserse precisie zijn de wandelingen door een zuiders berglandschap getrokken. De gele palen met geel-zwarte beschildering zijn een zeker baken op tochten.

Valle Verzasca

Het berglandschap van deze vallei staat ver van de weelderige tropenpracht langs het meer. Aan het begin van het dal ligt een 7km lang stuwmeer. In de dorpjes vind je nog vele rustici, eenvoudige huizen van dikke steenblokken. In Brione Verzasca, diep in het dal, bevinden zich in de Santa Maria Assuntakerk de mooiste fresco's van Ticino. In Sonogno, het laatste dorp van de vallei, bevindt zich het Museo di Valle Verzasca.